HoH ( Home of Hope)
Door: Monica
Blijf op de hoogte en volg Monica
05 Maart 2016 | Sri Lanka, Digana
dag allemaal ,
daar ben ik weer!
Het is nu zaterdagavond en ik zit in mijn huis aan een kopje thee met heerlijke kokoscake ! Mijn eerste weekend alleen .
Ff wennen !!
De Medical is open van maandag t/m donderdag dus steeds 3 dagen vrij. De 6 meisjes ( vrijwilligers + stagiaires ) zijn dan veel op reis door t land. Ik sluit me af en toe aan maar heb niet de behoefte om continue op stap te zijn. Gewoon hier zijn , even naar het dorpje Digana met de tuk-tuk ( ong.10 min ) door t rommelige geheel lopen , met al die kleine winkeltjes ,wat boodschapjes doen , daar geniet ik van. Er is een groot meer waar we kunnen zwemmen op loopafstand . Een leuk tochtje door de jungle met overal onverwachte paadjes , kleine huisjes die uit steen zijn opgetrokken met golfplaten daken. Veel straathonden die ons gelukkig niet interessant vinden. ! En ook overal vrolijke, zwaaiende kindertjes .
Elke middag van half 5 tot half 6 spelen de kinderen van HoH voor mijn huis op het grote grasveld. Cricket vooral .DE sport in dit land . Ze gaan t ons leren en dat is natuurlijk super ! Ben benieuwd of t me lukt om de bal te raken .. toch net weer anders dan n club of stick! Als ik tenminste nog fut heb om 5 uur na t werk . De warmte is slopend , vind ik en het is enerverend in de Medical .Veel ernstig aangedane kinderen. Wel met zorgzame , lieve moeders - geregeld ook vaders-eromheen. Vaak blije gezichten van jong en oud , dankbaar voor de aandacht en hulp die ze hier krijgen.
Het tempo ligt beduidend lager dan bij ons. Dat geldt ook voor n vraag om iets te doen. "Ja ... dat is goed ...".niets concreets
Lastig, vind ik !
Jullie begrijpen dat ik het soms dan ook niet kan laten om ,wel vriendelijk en met een lach ,toch tot een afspraak te komen.En het werkt ! Het is me gelukt om in de afgelopen week met Gihan ( ft) het rooster onder de loupe te nemen en een duidelijke indeling te maken. Ik heb hem eerst keurig gevraagd of hij het zag zitten om dit te doen en dat was zo . Iedereen is nu blij met de heldere indeling ! Yes !
Vorige week zijn Ger ( voor de foto"s) en ik met Sharmini en Jose meegeweest naar een screening van kinderen om te bekijken of ze in aanmerking komen voor behandeling bij ons. Na ruim een uur rijden arriveerden we in een zaaltje dat vol zat met kinders en hun ouder(s) , uitgenodigd door de social worker uit die regio. Sharmini vertelt eerst wat over HoH en de Medical en vervolgens komen de kinders met ouder(s) naar voor waar we een korte intake doen.Aangrijpende en schrijnende gevallen zagen we.
O.a. een gezin met 2 meisjes , in de 20 , beiden met een progressieve neurologische aandoening die voor het eerst door hun familie aan de buitenwereld werden getoond. Het ene meisje kon nog net wat lopen .Het andere meisje kon alleen haar handen nog bewegen. Wonend op een berghelling in een huisje waarvan de helft is weggeslagen door de regen. De fam. verzorgt hen . Ze moesten zo huilen. We hebben niet veel voor ze kunnen betekenen. Oefeningen meegegeven en geregeld dat er in elk geval een normale w.c. komt . En dan gaan ze toch weer blij weg.
Ook leuke dingen zie je gebeuren hoor : een kleinzoon die belooft zijn opa voortaan te gaan helpen met de oefeningen die we hem meegeven en daar blij van wordt.
Het was een heftig gebeuren waar we allemaal echt van moesten bijkomen .
De volgende keer ga ik met Sharmini ergens anders de screening doen want Jose is inmiddels ook vertrokken naar Nederland.Spannend wordt dat.
Genoeg voor deze keer . Ik ga mijn mandje opzoeken want morgen is het vroeg dag en ga ik op jungletocht !
Wordt vervolgd .
veel groeten , Monica
daar ben ik weer!
Het is nu zaterdagavond en ik zit in mijn huis aan een kopje thee met heerlijke kokoscake ! Mijn eerste weekend alleen .
Ff wennen !!
De Medical is open van maandag t/m donderdag dus steeds 3 dagen vrij. De 6 meisjes ( vrijwilligers + stagiaires ) zijn dan veel op reis door t land. Ik sluit me af en toe aan maar heb niet de behoefte om continue op stap te zijn. Gewoon hier zijn , even naar het dorpje Digana met de tuk-tuk ( ong.10 min ) door t rommelige geheel lopen , met al die kleine winkeltjes ,wat boodschapjes doen , daar geniet ik van. Er is een groot meer waar we kunnen zwemmen op loopafstand . Een leuk tochtje door de jungle met overal onverwachte paadjes , kleine huisjes die uit steen zijn opgetrokken met golfplaten daken. Veel straathonden die ons gelukkig niet interessant vinden. ! En ook overal vrolijke, zwaaiende kindertjes .
Elke middag van half 5 tot half 6 spelen de kinderen van HoH voor mijn huis op het grote grasveld. Cricket vooral .DE sport in dit land . Ze gaan t ons leren en dat is natuurlijk super ! Ben benieuwd of t me lukt om de bal te raken .. toch net weer anders dan n club of stick! Als ik tenminste nog fut heb om 5 uur na t werk . De warmte is slopend , vind ik en het is enerverend in de Medical .Veel ernstig aangedane kinderen. Wel met zorgzame , lieve moeders - geregeld ook vaders-eromheen. Vaak blije gezichten van jong en oud , dankbaar voor de aandacht en hulp die ze hier krijgen.
Het tempo ligt beduidend lager dan bij ons. Dat geldt ook voor n vraag om iets te doen. "Ja ... dat is goed ...".niets concreets
Lastig, vind ik !
Jullie begrijpen dat ik het soms dan ook niet kan laten om ,wel vriendelijk en met een lach ,toch tot een afspraak te komen.En het werkt ! Het is me gelukt om in de afgelopen week met Gihan ( ft) het rooster onder de loupe te nemen en een duidelijke indeling te maken. Ik heb hem eerst keurig gevraagd of hij het zag zitten om dit te doen en dat was zo . Iedereen is nu blij met de heldere indeling ! Yes !
Vorige week zijn Ger ( voor de foto"s) en ik met Sharmini en Jose meegeweest naar een screening van kinderen om te bekijken of ze in aanmerking komen voor behandeling bij ons. Na ruim een uur rijden arriveerden we in een zaaltje dat vol zat met kinders en hun ouder(s) , uitgenodigd door de social worker uit die regio. Sharmini vertelt eerst wat over HoH en de Medical en vervolgens komen de kinders met ouder(s) naar voor waar we een korte intake doen.Aangrijpende en schrijnende gevallen zagen we.
O.a. een gezin met 2 meisjes , in de 20 , beiden met een progressieve neurologische aandoening die voor het eerst door hun familie aan de buitenwereld werden getoond. Het ene meisje kon nog net wat lopen .Het andere meisje kon alleen haar handen nog bewegen. Wonend op een berghelling in een huisje waarvan de helft is weggeslagen door de regen. De fam. verzorgt hen . Ze moesten zo huilen. We hebben niet veel voor ze kunnen betekenen. Oefeningen meegegeven en geregeld dat er in elk geval een normale w.c. komt . En dan gaan ze toch weer blij weg.
Ook leuke dingen zie je gebeuren hoor : een kleinzoon die belooft zijn opa voortaan te gaan helpen met de oefeningen die we hem meegeven en daar blij van wordt.
Het was een heftig gebeuren waar we allemaal echt van moesten bijkomen .
De volgende keer ga ik met Sharmini ergens anders de screening doen want Jose is inmiddels ook vertrokken naar Nederland.Spannend wordt dat.
Genoeg voor deze keer . Ik ga mijn mandje opzoeken want morgen is het vroeg dag en ga ik op jungletocht !
Wordt vervolgd .
veel groeten , Monica
-
05 Maart 2016 - 19:54
Bas:
Mooi verslag Moc, hou vol. Maar daar ziet het wel naar uit zo te lezen.
Hoe is het weer daar? Warm maar veel regen of alle dagen zon?
grt
Bas -
05 Maart 2016 - 20:10
Margot Franken:
Hoi Monica,
Wat zul jij veel indrukken opdoen en veel enerverende dingen beleven! Het is enorm goed werk zo te lezen, fantastisch dat je dit zo doet!
Heel veel succes en zeker ook plezier, ik zie uit naar je volgende blog!
Daag, veel groetjes,
Margot -
05 Maart 2016 - 21:46
Anita:
Hi Monica,
Ik ruik, proef, voel met je mee, zoals je 't dorpje en omgeving omschrijft. Doet me aan Indonesië denken. Duidelijk is ook dat je wat kunt betekenen voor de hele organisatie daar, waardoor ze uiteindelijk meer resultaat kunnen behalen wat de behandelingen betreft. Daar gaat 't uiteindelijk om! Én als je nou goed mee traint met 't cricketen kun je ze hier bij MOP, als je terug bent, ook misschien nog wat leren! -
05 Maart 2016 - 22:44
Jeanne:
Mooi om te lezen Monica hoe jullie daar verlichting brengen in andermans leven. Ook schrijnend om zo te horen. Leuk om op deze manier betrokken te zijn bij dit avontuur van jou.
We houden contact. Liefs, Jeanne
-
06 Maart 2016 - 10:08
Sabine:
Wat een indrukwekkend verslag. Ik kan me voorstellen dat je af en toe rust nodig hebt om alle indrukken te kunnen verwerken. X -
06 Maart 2016 - 18:51
Willem De Jonge:
Hoi Monica, Mooi om te lezen. Is denk ik wel helemaal waar je voor hebt willen gaan toch? Zwaar maar heel mooi om mensen daar te kunnen helpen. Wat misschien wel tegenvalt is wat je echt kan doen. Wanneer je het verslag dat je schrijft leest dan besef je weer hoe goed we het hier in Nederland hebben. Jammer dat zoveel mensen dat niet lijken te zien en veel energie in klagen stoppen en in een poging onze welvaart te delen met bv vluchtelingen.
Zelf ben in nu een week in de USA voor een cursus (Harvard).
Groet,
Willem -
06 Maart 2016 - 18:58
Claudia De Eeuw:
Hai Lieverd,
Wat een indrukken doe je daar op! Heftig ook. Wat een verschillen met hier. Maar geweldig natuurlijk dat je je kennis kunt delen en iets toe kunt voegen. Zet hem op!! Veel liefs, Claud. -
07 Maart 2016 - 08:21
Sonja Van Tilburg:
Hoi Monica. wat een heftig en mooi verslag om te lezen. Door jou verslag zie, voel en proef ik Sri Lanka. de mensen, de winkeltjes het klimaat enz. Geweldig dat je hier kunt zijn. en goed dat je dit werk doet. ik moet zeggen dat ik zo erbij zou willen zijn. Het is erg indrukwekkend, met name als je mensen weer naar huis moet sturen.
het ga je goed, lieve groet Sonja -
07 Maart 2016 - 11:11
Maj-Britt Louwers:
Monica, wat spannend is het allemaal voor je. En wat fijn dat je toch heel voorzichtig wat invloed kunt uitoefenen en zo veel voor ze kan betekenen. Heel dankbaar lijkt me om al is het maar iets kleins voor ze te kunnen beteken wat in hun leven waarschijnlijk al weer een hele grote verandering is.
Veel plezier in de jungle. Ben benieuwd naar je volgende verhaal!
Lieve groet, Maj-Britt
-
07 Maart 2016 - 11:59
Caroline Bonn:
Lieve Monica
Dank voor weer een update van het goede werk wat je allemaal verricht.
Het zijn de kleine dingen die toch al veel impact kunnen hebben.
Kan me voorstellen dat je af en toe emotionele gevallen tegen komt.
Helaas is de medische vooruitgang ter plekke lang niet wat het hier bij ons is.
Roeien met de riemen die je hebt.
Keep up the good work, Monica.
Veel liefs,
Caroline -
07 Maart 2016 - 20:52
Josefien Fleuren:
Hoi Monica,
Bijzonder om je verhalen te lezen en een heel klein beetje met je mee te reizen. Wat mooi dat je waarde toe kunt voegen aan het werk en de mensen van HoH. Alhoewel je nog maar net begonnen bent, kan ik me voorstellen dat het straks weer moeilijk zal zijn om te vertrekken en het weer achter je te laten. Fijn dat jouw kennis en ervaring daar zo gewenst is. Keep up the good work en geniet ervan. Liefs, Josefien -
08 Maart 2016 - 22:08
Lot:
Wauw Monica, wat een belevenissen... En hoe anders inderdaad... Een superervaring!!
Leuk om het zo een beetje mee te beleven. Geniet en maak er een heel mooie tijd van. Groetjes, Lot
(met de kids hier gaat het prima!) -
12 Maart 2016 - 18:29
Gon:
Hallo die Monica,
Wat een avontuur. Knap van je hoor. Heerlijk gevoel als je weer wat voor elkaar krijgt, lijkt me. Heel moeilijk de keuze te maken wie wel en wie niet. Veel succes en geniet.
Lieve groeten Gon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
